Recenzja NiOh - japońskiej gry akcji.

Posiadacze wykupionego abonamentu na konsolę PS4 otrzymali w tym miesiącu dość niepozorną grę akcji, która zwie się NiOh. Jej producentem jest dość znane japońskie studio Team Ninja, które możecie kojarzyć przede wszystkim z serii gry Dead or Alive.

Krótko o fabule

Gra osadzona jest w japońskim uniwersum, pogrążonym w walce z ludźmi, jak również potworami, które zwą się Yokai. Warto zaznaczyć, że nazwa ta nie wzięła się znikąd, ponieważ w języku japońskim nawiązuje ono do wszelkiej maści stworów jak duchy, czy też demony. Gracz wciela się w rolę samuraja, który postanawia położyć kres czyhającemu niebezpieczeństwu.

Ah, te początki...

Jak już wspomniałem wcześniej, gracz wciela się w samuraja, który doskonale posługuje się wieloma broniami, a dokładnie mieczem, dwoma mieczami, toporem, młotem, włócznią, a nawet kusarigamą (jest to sierp przyczepiony do łańcucha, niektórzy mogą ją kojarzyć z Naruto, ponieważ często była tam używana, choćby przez Tenten).

Występują również bronie dystansowe, takie jak łuk, piszczał, a nawet karabin. Jest też coś dla miłośników innych stylów walki, ponieważ gra oferuje też magię oraz narzędzia ninja, które okazują się niezawodne w późniejszych etapach gry.

Na samym początku możemy wybrać dwie preferowane przez nas bronie, choć nie ogranicza to nas przed używaniem każdej z nich. Oprócz tego mamy możliwość wybrania jednego z trzech duchów opiekuńczych, których możemy przyzwać, aby pomogli nam w walce. Każdy z nich wzmacnia różne atrybuty naszego bohatera i ulepszają naszą broń innym żywiołem. Możemy posiadać tylko jednego ducha opiekuńczego na raz, ale możemy je zmieniać w trakcie naszej rozgrywki oraz wraz z postępem naszej wyprawy, mamy ich coraz więcej do wyboru.

Mechanika gry

Gra jest dość dynamiczna, co szczególnie można odczuć podczas wymiany ciosów z wrogiem. System walki dzieli się na trzy postawy:

1. postawa wysoka - charakteryzuje się silnymi, lecz powolnymi uderzeniami
2. postawa niska - charakteryzuje się bardzo szybkimi uderzeniami, lecz o mniejszych obrażeniach
3. postawa średnia - jest to połączenie postawy wysokiej i niskiej, co sprawdza się w większości walk

Każda postawa ma swoje wady i zalety, a każda broń ma dodatkowe drzewko umiejętności, które pozwala na odblokowanie nowej kombinacji ciosów lub znacznie zwiększa nasze możliwości bitewne.

*warto tutaj dodać, że poszczególne umiejętności bierne z każdego drzewka dają premię, niezależnie od broni, którą nosimy.

Przeciwnicy, których napotykamy z pozoru nie są dość wymagający, lecz im dłużej trwa nasza podróż, tym silniejsi się oni stają. Kluczem do sukcesu jest poznanie schematu uderzeń, kombinacji konkretnych potworów, aby skutecznie sobie z nimi radzić. Ludzie oraz mniejsze stwory nie mogą wyprowadzać ciosów, gdy zasypiemy ich atakami. Inaczej wygląda to w przypadku większych demonów i bossów, którzy potrafią wyprowadzić atak, niezależnie od tego czy akurat ich uderzamy. Ważne jest zatem, aby trafiać ich w bardzo krótkiej przerwie pomiędzy ich atakami.

Wszystkie ataki, zarówno nasze jak i przeciwników opierają się na energii Ki. Jednostka, która całkowicie ją straciła nie może atakować oraz jest podatna na ataki. Można rozróżnić dwa rodzaje całkowitej utraty Ki:

1. zużycie jej poprzez ciągłe atakowanie
2. zużycie jej poprzez stawianie gardy, która zabiera nam część Ki od każdego zablokowanego uderzenia

W pierwszym przypadku, utrata Ki sprawia, że nie można atakować, lecz nadal można się przemieszczać. W drugim przypadku, gdy garda pochłonie całą energię, postać staje w bezruchu czyniąc ją łatwym celem.

Ki odzyskuje się, gdy tylko nie atakujemy. Ponadto można odzyskać część energii tuż po wyprowadzeniu jakiegokolwiek ciosu, wystarczy kliknąć wskazany do tego przez grę przycisk. Z początku jest to dość trudne, lecz warto, aby ten nawyk wyuczyć, ponieważ bardzo się przydaje w trudniejszych walkach.

Oprócz Ki, jest jeszcze Amrita, która również jest pewnym rodzajem energii. Uzbieranie jej wystarczającej ilości pozwala przywołać ducha opiekuńczego, który znacząco ulepsza naszą broń i na czas trwania tego efektu, nie tracimy zdrowia. W przypadku naszej śmierci, duch opiekuńczy pozostaje w danym miejscu i możemy go podnieść, aby odzyskać Amritę. Niestety, jeżeli zginiemy drugi raz, zanim podniesiemy naszego ducha, Amrita przepada.

Ciekawe możliwości

Mapa gry dzieli się na regiony, w których występują zadania główne i poboczne. Każde z nich to zupełnie inny teren i inni przeciwnicy, dlatego musimy odpowiednio dobierać ekwipunek do naszej przygody.

Ekwipunek można podzielić na materiały, bronie, zbroje i przedmioty używane. 

Materiały służą do tworzenia przedmiotów, choć z perspektywy czasu, mogę śmiało stwierdzić, że rzadko się je wykorzystuje. Bronie i zbroje pozwalają nam zwiększyć swój potencjał bitewny. Posiadają one różne specjalne efekty, dlatego warto zwrócić na nie szczególną uwagę. Istotna jest również waga przedmiotów, które po osiągnięciu żółtego i czerwonego wskaźnika znacząco spowalniają nasze ruchy oraz pobierają więcej Ki przy każdej czynności.

Przedmioty używane to jeden z najlepszych elementów tej gry. Pozwalają one chwilowo dodać żywioł do naszej broni, znacząco zwiększając zadawane przez nas obrażenia. Oprócz tego są jeszcze eliksiry (przywracające zdrowie), kamienie (zwiększające Amritę), antidota (niwelujące truciznę) i wiele innych mniej lub bardziej przydatnych przedmiotów.

Na całej mapie są również rozmieszczone Chramy, czyli zielony małe budowle, w których nasz bohater może się pomodlić. W przypadku śmierci, odradzamy się właśnie przy nich, a dodatkowo pozwalają one zmienić ducha opiekuńczego, złożyć ofiarę (czyli zniszczyć dany przedmiot w zamian za Amritę), zwiększać statystyki (pozwalające zwiększyć Ki, ilość dźwiganego pancerza, siłę naszego ducha opiekuńczego, ilość zdrowia, zadawane obrażenia i wiele innych). Okazjonalnie podczas naszej podróży możemy znaleźć małe duszki, które odsyłamy właśnie do Chramu. W zależności od tego, ile uda się nam ich odesłać, możemy aktywować dodatkowe bonusy, np. szansę na znalezienie rzadkich przedmiotów.

Ostatnią wartą poruszenia kwestią jest kowal, który oferuje nam ciekawe możliwości. Jedną z nich jest funkcja dopasowania dusz, która pozwala ulepszyć wybraną przez nas broń, za pomocą innej. Pozwala on nam również zmienić dodatkowe statystyki w danej broni, wykuwać poszczególne bronie/zbroje oraz sprzedawać/kupować ekwipunek. Polecam obowiązkowo kierować się do kowala po każdym ukończonym poziomie, aby zwiększyć nasze możliwości bitewne.

Czas na wyrok

Gra zdecydowanie nie należy do najłatwiejszych. Zadania są dość klarowne, lecz NiOh zmusza nas do roztropnej walki, a nie do bezmyślnego machania mieczem. Większość napotkanych przez nas wrogów może nas wykończyć zaledwie dwoma uderzeniami, a ich system ataków z czasem ulega drobnym zmianom.

Pod względem graficznym, gra spełnia swoje wymagania. Przedstawione budowle i potwory nadają grze klimatu, jednocześnie zachowując japoński styl. Ścieżka dźwiękowa nie jest szczególnie rozbudowana i skupia się przede wszystkim na odgłosach walki.

Sterowanie w grze nie należy do najłatwiejszych, mimo że jest dość intuicyjne, to podczas walki z przeciwnikiem drobne elementy jak studnie, czy też połamane deski z łatwością umykają uwadze.

Gra zdecydowanie zasługuje na wypróbowanie, ponieważ potrafi zatrzymać gracza na dłużej, a poziomy stają się coraz trudniejsze, co stawia przed graczem coraz większe wyzwanie.

A czy Wy graliście już w NiOh? Czy wiecie, że niedawno ukazała się druga część tej gry?

Dajcie znać co sądzicie o artykule jak i samej grze!