Darksiders II - Recenzja

Wojna, jeden z legendarnych Jeźdźców Apokalipsy, został oskarżony o zagładę Ziemi i ludzkości. Jego brat, Śmierć, jest przekonany o niewinności Jeźdźca i chce za wszelką cenę go ocalić, lecz nie wie w jaki sposób. Odpowiedzią na jego pytania może być Drzewo Życia i drzemiąca w nim moc. Jednakże droga do celu osiana jest niebezpieczeństwami, a rozszerzające się spaczenie pochłania świat za światem.

 Śmierć, tak jak Wojna, jest potężnym Jeźdźcem Apokalipsy, należy do ostatnich przedstawicieli rasy Nefilim - przeklętego związku Anioła i Demona. Jego główną bronią są kosy, które dziesiątkują wrogów szybkimi cięciami. Jeźdźca można również wyposażyć w broń dodatkową, którą może być: olbrzymi topór lub młot, glewia, puklerz, ostrza, pazury, glewia i rękawice. Każdą z tych broni odróżnia wachlarz innych kombosów i specjalnych ciosów. Śmierć nie podróżuje sam, może liczyć na pomoc swoich towarzyszy, którymi są: Rozpacz, wierzchowiec Jeźdźca oraz Proch, kruk wskazujący drogę do celu.



 Tempo gry jest szybkie i zwinne. Bohater nie może się bronić, ale potrafi kontrować niektóre ataki i przede wszystkim ich unikać. W porównaniu do poprzedniej części, uniki te są o niebo szybsze, dalsze i można je wykonać 3 razy z rzędu. Taka taktyka jest konieczna by przeżyć, gdyż Śmierć posiada dość wąski pasek zdrowia. W razie potrzeby pasek ten można uzupełnić przy użyciu mikstury, bądź zadając obrażenia bronią z kradzieżą życia ( Uwierz mi, że musisz posiadać taką broń, jeśli nie chcesz wczytywać gry co 5 sekund ).



 W grze dostępne są dwa drzewka umiejętności: Herold oraz Nekromanta. Herold to gównie umiejętności związane z walką w zwarciu, natomiast Nekromanta posiada umiejętności przywoływania np. ghuli bądź wron. Poza tym, Śmierć potrafi przemieniać się w Żniwiarza, co czyni go niemal nietykalnym oraz niewyobrażalnie potężnym! W ten sposób gra pozawala nam eksperymentować w walce i odkrywać najlepsze strategie.



 Tak jak w poprzedniej części, Jeździec może nauczyć się nowych ataków od trenerów, które ułatwią i umilą wiele godzin spędzonych w walce. Wyraźną różnicą pierwszej części i drugiej jest ekwipunek i wybór wyposażenia według naszych preferencji. Zebrany złom można sprzedać, albo zostawić na później - podczas rozgrywki odnaleźć można specjalne bronie, które możemy dostosować według własnych potrzeb, lecz za cenę właśnie tych wcześniej zebranych przedmiotów. Oczywiście odnajdziemy również przedmioty legendarne, które mają unikalne statystyki jak i efekty podczas walki.



 Godną uwagi nowością jest Tygiel - arena, której, moim zdaniem szczególnie zabrakło w pierwszej części. Zasada jest jedna i prosta: Im dłużej walczysz tym lepszą nagrodę otrzymasz. Wejście na arenę jest bezpłatne, walczymy tak długo jak chcemy - aż zabraknie nam przeciwników :D. W szczególności polecam walkę z ostatnim bossem areny!



 Świat jest ogromny, wypełniony znajdźkami, misjami pobocznymi oraz różnymi przeszkodami, przez które Śmierć zwinnie przechodzi - czekają nas wspinaczki po ruinach, jazda konna i liczne zagadki. Podczas rozgrywki będziemy podróżować między dostępnymi światami! Zwiedzimy starożytną krainę Twórców, krainę umarłych, Niebo, Piekło oraz... spustoszoną Ziemię. Największą frajdę sprawiają epickie walki z potężnymi bossami, których nie zawsze da się pokonać w normalny sposób. Najpierw trzeba odkryć słaby punkt, np. w jakiś sposób go ogłuszyć lub trafić w odpowiednie miejsca.



 Muszę również wspomnieć o najprzyjemniejszym elemencie rozgrywki, jaką jest ścieżka dźwiękowa. Jest ona obłędna! Jej autorem jest Jesper Kyd, który ma na swoim koncie ścieżki dźwiękowe m.in. do gier z serii Assassin’s Creed i Hitman. Niejednokrotnie miałem gęsią skórkę właśnie za sprawą tych epickich utworów.



Podsumowanie:
+ świetny system walki
+ ciekawa historia
+ piękna grafika
+ wspaniały soundtrack

Moja ocena 10/10