Harry Potter: Mistrzostwa świata w quidditchu to gra osadzona w uniwersum, w której śledzimy losy Harry'ego Pottera. Tym razem wydawca gry, przygotował dla nas część, która zupełnie odbiega od standardowej fabuły o młodym czarodzieju. Mamy okazję zagrać w grę sportową, która została stworzona pomiędzy drugą, a trzecią częścią o Harrym Potterze, a jej głównym elementem jest Quidditch, czyli najpopularniejsza gra wśród czarodziejów.

Gra służy głównie jako krótki zapychacz, który został stworzony, aby zapełnić dłuższą przerwę pomiędzy wydaniem kolejnej części, a mianowicie Harry Potter i Więzień Azkabanu.

Harry Potter: Mistrzostwa świata w Quidditchu jest grą skierowaną głównie do fanów przygód młodego czarodzieja, ponieważ skupia się jedynie na wykreowanym przez pisarkę J.K Rowling sporcie jakim jest Quidditch.
Osoby, które nie są zaznajomione z uniwersum magii mogą mieć nie lada problemy, ponieważ sport ten nie przypomina tradycyjnych gier zespołowych i posiada dość nietypowe reguły.
1) Na polu gry znajduje się czternaście osób (po siedem z każdej z drużyn). Pozycje jakie zajmują to:
a) Szukający - najważniejszy zawodnik, który może zakończyć cały mecz złapaniem złotego znicza. Z książek jak i filmu możemy się dowiedzieć, że najdłuższy mecz w historii trwał kilka miesięcy, a gracze musieli wymieniać się między sobą, aby móc odespać.
b) Obrońca - zawodnik, który ma za zadanie bronić trzech okręgów, w które celują kaflem ścigający drużyny przeciwnej, aby zdobyć dodatkowe punkty dla drużyny.
c) Trzech ścigających - zawodnicy, którzy mogą zdobywać dodatkowe punkty poprzez przerzucenie kafla przez jedną z trzech obręczy.
d) Dwóch pałkarzy - zawodnicy, którzy jak to stwierdzili bliźniacy Weasley "pilnujemy, żebyś Ty się za bardzo krwią nie zalał).
2) Ważne są również "akcesoria" używane podczas meczu w Quidditcha, a dokładnie:
a) Złoty znicz - najważniejszy przedmiot, który krąży wokół boiska, a ze względu na jego rozmiar, jest mało zauważalny. Złapanie znicza kończy grę.
b) Kafel - rodzaj piłki, którym rozgrywają ścigający, próbując trafić nim do jednej z trzech obręczy. Każde trafienie liczy 10 punktów.
c) Tłuczki - czarne kule, które krążą i co jakiś czas próbują strącić szukającego z miotły. Obrońcy powinni utrzymywać je jak najdalej on swojej drużyny.
Tak wyglądają zasady Quidditcha, a co do trybów gry, jest ich kilka. Twórcy umożliwiają nam:
a) Treningi - zwykłe przećwiczenie manewrów, przyzwyczajenie się do sterowania.
b) Pojedynczy mecz - tego chyba nie trzeba wyjaśniać.
c) Turnieje - gdzie możemy zmierzyć się coraz silniejszymi przeciwnikami.
Gracz nie jest jednak zmuszony do wybrania gryfonów, ponieważ gra pozwala również na wybranie innych drużyn, w tym spoza Hogwartu.
Gra posiada bardzo przyjemną i wpadającą w ucho ścieżkę dźwiękową oraz przyzwoitą jak na ten rok grafikę. Dodatkowo możemy odblokować dodatkowe elementy poprzez zbieranie kart. Gra, tak jak już wspomniałem wcześniej, jest uzupełnieniem luki pomiędzy drugą, a trzecią częścią, dlatego ciężko ją oceniać negatywnie. Myślę, że w pełni zasługuje na solidną ocenę 7/10.

Tym artykułem kończę już serię gier o Harrym Potterze, mam nadzieję, że choć trochę zachęciłem do gry osoby, które wcześniej nie miały z nią wcześniej styczności.

Dajcie znać w komentarzach, jak oceniacie całą serię gier o Harrym Potterze!