The Walking Dead: The Final Season

Pierwszy odcinek tego ostatniego sezonu skupia się na podobieństwach między Clementine i Lee, biorąc wszystko, czego nauczył ją i przygotowując się do przekazania jej AJ, jej własnemu młodemu podopiecznemu (którego spotkaliśmy w sezonie 2). Chociaż podobieństwa między tymi dwiema sytuacjami są podobne, surowe różnice między dziećmi z Clementine i AJ powodują, że jest to bardziej intrygująca i nieprzewidywalna dynamika niż Clementine i Lee. Premiera przygotowuje sezon na emocjonalnie naładowany i potężny łuk, ale ciężka ekspozycja i budowanie postaci sprawiają, że jest to powolna, stopniowa kompilacja.

Sezon zaczyna się od uratowania Clementine i AJ przez grupę nastolatków i dzieci. Elementy Lord of the Flies są obecne w ich obozie, z dziećmi starającymi się stworzyć własną hierarchię, pracując razem, aby znaleźć jedzenie i przetrwać we własnej wyznaczonej "bezpiecznej strefie". Jest to intrygujące, ponieważ daje nam możliwość poznania cała nowa ekipa ocalałych, ale nigdy nie unika powrotu do znanej sekwencji wydarzeń z jakiegokolwiek innego odcinka lub historii w The Walking Dead, czyniąc ją przewidywalnym i nieco nudnym początkiem.

Podczas gdy arkada Clementine'a jest dominującą fabułą w tym ostatnim sezonie, być może najbardziej interesujący rozwój postaci epizodu należy do AJ. Od samego początku było jasne, że ma zupełnie inny układ odniesienia niż Clementine i nie przestrzega idei ludzkiej przyzwoitości i moralności posiadanych przez tych, którzy znali świat pre-Walkera. W początkowych momentach żartobliwie kręci cylindrem rewolweru na tylnym siedzeniu samochodu, traktując śmiercionośną broń jak dziecinną zabawkę. Ale kiedy integrują się z grupą dzieciaków, jest on najpierw wyalienowany za swoje gwałtowne skłonności, a później musi nauczyć się podstawowych umiejętności społecznych, aby skutecznie współpracować. Nie rozpoznaje zabawek policjantów i strażaków i nie zna znaczenia i celu sztuki. Jego rosnący proces jest pisany z perspektywy młodego chłopca, a gdy momenty porodu są przylegające i połączone z ograniczonymi animacjami twarzy, w większości dostarcza on portretowania zmartwionego chłopca rozdartego emocjonalnie w kilku różnych kierunkach.

Interesujące jest myślenie o AJ jako odwrotności Clementine. Przebieg jej opowieści przekonał ją, jak pozbyć się bezpiecznego, cywilizowanego świata, jaki znała i objąć mroczniejsze strony siebie, które umożliwiają jej przetrwanie, podczas gdy AJ musi zostać wprowadzony w sposób starego świata, by funkcjonować wśród tych którzy chcą zbudować nowy.