Nie ma nic złego w graniu przez godzinę, dwie dziennie, może więcej, jeżeli przez gry nie zaniedbujemy nauki i naszego życia. W tym artykule przybliżę trochę temat uzależnienia od gier komputerowych, jakie są objawy uzależnienia, oraz jak sobie z nim poradzić. Zapraszam do pouczającej lektury, to mój pierwszy artykuł tego typu, napisze o tym temacie tyle, ile wiem.

Jak pewnie większość z was wie, uzależnienia od elektroniki w XXI wieku są co raz częstsze. Czym to jest spowodowane? 6 lat temu nie widziałem tyle twarzy rozświetlonych przez telefony komórkowe, co teraz. Wszystko idzie do przodu z rozwojem technologii, lecz nie zawsze jest to dla nas dobre. Producenci gier robią wszystko, aby ich gra się sprzedawała i grało w nią jak najwięcej użytkowników. Coraz ciężej jest nam rozstać się ze smartfonem, w którym mamy praktycznie swoje życie - profil na facebooku, instagram, snapchat, i inne aplikacje społecznościowe, z których cały czas korzystamy. Stajemy się zbyt zależni od tych urządzeń.

Kiedy mówimy o uzależnieniu, a kiedy o niewinnym graniu? Cóż, jak wspomniałem we wstępie, granie godzinę lub dwie dziennie niczego nie zmieni w naszym życiu, gra to wtedy tylko rozrywka. Ale kiedy gra zaczyna nas wciągać, należy bardzo uważać, ponieważ można przekroczyć cienką granicę między normalnością albo uzależnieniem. Zaczynamy wtedy grać dłużej, zaniedbujemy przez to naukę, wolimy zostać w domu przed komputerem, niż wyjść na spotkanie towarzyskie ze znajomymi. Zaniedbujemy nasze dotychczasowe hobby, np. granie w piłkę i zastępujemy to siedzeniem przed komputerem, ponieważ to daje nam więcej satysfakcji. Gra na tyle nas pochłania, że gramy do późnych godzin nocnych, nie dbając o sen i higienę. Wydaje nam się, że na nic nie mamy czasu. Kiedy ktoś odciąga nas od gry, lub wyłącza nam internet, strasznie nas to denerwuje, zaczynamy się złościć. Właśnie ten czynnik jest niepokojący, kiedy gra zaczyna na nas działać emocjonalnie, kiedy czujemy się źle z tym, że nie siedzimy przed komputerem. Wszystko chcemy robić przy komputerze, uczyć się, odrabiać lekcje, jeść obiad. Często bywa tak, że rodzice przestają już kontrolować, ile siedzimy przy komputerze i to duży błąd. Samemu również trzeba nad sobą panować, mieć silną wole. W głębokim uzależnieniu jesteśmy nastawieni tylko i wyłącznie na grę, nie chcemy chodzić do szkoły, myć się, jeść. Może dość wtedy do ataków agresji a nawet ataku padaczki, spowodowanego zbyt długim wpatrywaniem się w migające obrazy, a może to poskutkować nawet trwałymi zmianami w mózgu.

Jak poradzić sobie, kiedy już wpadniemy w uzależnienie? Jeżeli większość z tych objawów, które wymieniłem, masz Ty, to może oznaczać, że masz problem. Do pewnego stopnia można sobie poradzić z uzależnieniem samemu, w wyższym stadium już potrzebna będzie konsultacja z psychologiem/psychiatrą lub pobyt w oddziale zamkniętym. Warto jest na nowo znaleźć sobie hobby, lub coś, co nas interesuje, zacząć robić coś ciekawego. Możemy również wrócić do tego, co robiliśmy wcześniej. Jeżeli to faktycznie nam się spodoba, nie będziemy myśleć aż tak dużo o graniu w gry. Ważne jest też wsparcie rodziny i bliskich, ich uwaga i zrozumienie. Odnowienie kontaktów ze znajomymi i spotkania towarzyskie również nam pomogą, psychicznie poczujemy się lepiej. I najważniejsze.. zastąp fikcje rzeczywistością. W końcu będziesz musiał się z tym zmierzyć. To, że w internecie byłeś kimś przez swoje osiągnięcia w grze, niczego Ci nie daje.

Myślę, że to już koniec tego artykułu. Dosyć profilaktyczny temat, ale myślę, że się przyjął. Pisałem tylko i wyłącznie bazując na swojej własnej wiedzy i doświadczeniach. :))

Autor: CrystalMag12