Superhot – czyli, zabawmy się w matrixa

Superhot to gra z gatunku FPS - "first pesron shooter" - czyli pierwszoosobowa strzelanka. Zostało wydane przez studio Superhot team w 2016 roku na pc i xboxa. Warto zaznaczyć, że jest to polska gra! Wersja na Playstation 4 pojawiła się 2 miesiące później. W tym artykule zaprezentuję tą grę i przedstawię opinię na jej temat. Zapraszam do czytania ;).

Na początku chciałbym wytłumaczyć mechanikę gry, która jest dość specyficzna, ale daje dużo przyjemności oraz satysfakcji.
Podczas poruszania się, czas płynie normalnie. Cała zabawa zaczyna się, gdy na chwilę staniemy w miejscu. Wtedy czas po prosu zwalnia. Widzimy jak kule latają dookoła z prędkością muchy, a nawet wolniej. Wygląda to, jakbyśmy mieli szósty zmysł. Tryb fabularny jest podzielony na pojedyncze etapy, które są coraz to trudniejsze. Jedynym sposobem na przejście etapu, jest roztrzaskanie wrogów (dosłownie, bo wrogowie są z materiału, który po uderzeniu rozlatuje się na miliony kawałeczków).

Spytacie też pewnie, dlaczego super hot? Jest tak, ponieważ po każdej ukończonej misji jest pokazywana powtórka bez slow motion. Towarzyszą jej rytmiczne słowa „super hot”, które są zapętlone.

Naszą domyślną bronią zazwyczaj są ręce, które niszczą każdego przeciwnika na dwa uderzenia, nie zależnie czy trafimy w głowę czy w inną część ciała. Oto lista broni znajdujący się w grze:
- Pistolet, strzela i jak każda inna broń likwiduje wroga jednym strzałem.
- Shot gun, strzela kilkunastoma kulami, które lecę w różnych kierunkach. Warto zaznaczyć, że każda broń ma ograniczoną ilość strzałów, po wystrzeleniu wszystkich pocisków, pojawia się komunikat o braku kul. Wtedy można broń najwyżej wyrzucić (do mechanizmu rzucania przejdę za chwilę).
- Karabin, strzela serią 4 pocisków.
- Katana, moja ulubiona broń przecina przeciwników jednym zamachem (fajną pomocą jest pojawianie się małych pasków na wrogu, gdy będzie on w zasięgu ostrza katany). Drugą możliwością katany jest możliwość rzutu. Podczas lotu może ona zabić nawet kilku przeciwników, po czym się wbija w ziemię. Można ją z powrotem podnieść.

- Kij do baseball’a i łom, Działają jak zwykły przedmiot, tylko nimi można jeszcze atakować. Rozwalają oczywiście na 1 hita.

Czas na mechanizm rzucania. Każdy przedmiot, który podniesiemy, można wyrzucić. Przedmiot ten na chwilę zneutralizuje wroga, który nim dostanie. Przedmiot ten po uderzeniu rozpada się, oprócz katany. Jest to bardzo pomocne, gdy na przykład skończą się nam kule w magazynku, albo jak nic nie mamy, a obok stoi jakiś dzban (nie chodzi mi o wroga). Ciekawą mechaniką jest zatrzymywanie pocisków przez każdy przedmiot, nawet katanę, która tylko wtedy może zostać zniszczona, tak jak inny przedmiot. Pocisk po trafieniu w przeszkodę, po prostu znika. A co do ciekawych mechanizmów, to można jeszcze zaliczyć do nich możliwość zastrzelenia wroga przez jego samego, chowając się za nim. Każdy jest w tej grze śmiertelny i każdy może paść po jednej kuli.

Bardzo fajną rzeczą jest np. system osiągnieć (przynajmniej na xboxie, nie wiem jak na PC czy PS4). Ich nazwy są przekomiczne i kreatywne. Jednym z nich jest zabicie wroga przez skok na niego. Nie wiem czy wiecie, ale nasz bohater chyba ma stalowe buty, gdyż każdy skok na wroga niszczy go. Osiągnięcie się nazywa: „It's a me, Mario!”  co nawiązuje do naszego ukochanego hydraulika.

Co do fabuły, to nie będę nic spoilerował. Chciałbym jedynie dodać, że jest bardzo ciekawa i wciągająca, momentami bywa nawet dosyć „creepy”. Mimo wszystko bardzo polecam!

Po kilku poziomach będziecie mieli kolejną umiejętność, ale nie będę jej zdradzał, nie chcę psuć niespodzianki.

Po ukończeniu fabuły, odblokowują się wyzwania np. wyzwanie katany (które właśnie przechodzę), w której musimy przejść wszystkie misje tylko z kataną, będąc 50% szybszy. Nie można podnosić innych rzeczy niż katana i nie idzie używać pięści. Niestety po zniszczeniu katany, nie idzie ukończyć misji.

Menu główne, jest według mnie baaardzo klimatyczne i oddaje 100% naszą sytuację w grze. Najbardziej podoba mi się ten początek przy uruchamianiu gry, gdy widać komunikaty, że nasze podzespoły są sprawne. Menu ma po prostu swój klimacik i to w nim kocham. Znajduje się w nim kilka easter eggów, z których jeden to mini gierka o nazwie Tree Dude. Jest to oczywiście nawiązanie do swego czasu popularnej gry na telefony, o nazwie „Timber Man”.



Podsumowując, zaletami gry jest jej niecodzienna i bardzo wymagająca mechanika (czasem ciężko trafić wroga z wyprzedzeniem, szczególnie na początku, gdy się dopiero uczymy). Jednak każdy head-shot wywołuje banana na naszej twarzy i ogromną satysfakcję. Myślę, że 25 zł to mało za tak dobrą grę (cena z G2A). Co do minusów, to dla niektórych fabuła może być trochę krótka, lecz ja nie odczułem takiego zawodu, nad niektórymi poziomami trzeba naprawdę się namęczyć. Jeśli chcecie, to mogę napisać artykuł o easter eggach i ciekawostkach w tej grze. Dajcie znać w komentarzu! Na końcu jeszcze raz chciałbym Wam polecić ten tytuł. Na mnie wywołał on ogromne wrażenie. Dodam jeszcze, że jest wersja VR. Na razie się z wami żegnam, zapraszam do oceniania artykułu i życzę miłego dnia, narazie!