Super Meat Boy - Recenzja gry.

Każdy rozdział obfituje w nowe bloki, nowe potwory i sekretne poziomy. Grafika stylizująca się na gry retro jest miła dla oczu i dokładna, a soundtrack, stworzony przez Danny'ego Baranowsky'ego, świetnie pasuje do poszczególnych poziomów i nadaje niesamowity klimat całej grze.
Super Meat Boy ma jednak jakieś śladowe ilości fabuły, nawet jeśli polega na tym, że po każdym poziomie płód ciągle i ciągle zabiera ci dziewczynę, oraz na kolorowych przerywnikach między chapterami.
Gra jest nastawiona na maxowanie i przechodzenie jej w speed runach, dlatego na mapach jest licznik czasu, oraz są ukryte bandaże, dzięki którymi możemy odblokować nowe grywalne postacie.
Tak, w tej grze są postacie, chociaż trudno to sobie wyobrazić. Jedne mają funkcje szybowania w powietrzu, a inne przyklejania się do ścian. Mimo tych "supermocy" większość postaci jest wolniejszych od meat boya, więc trudno się nimi ukańcza poziomy na 100%. 

Wielki poziom trudności gry jest zarówno plusem i minusem. Plusem dla tych osób, które czerpią satysfakcję z przejścia poziomu po mnóstwie nieudanych prób oraz śmieją się podczas umierania (a owszem, są takie). Minusem dla osób mało cierpliwych i nie lubiących przegrywać, a na przegrywanie w SMB trzeba się nastawić.