Ale niestety dalej tak świetnie nie jest.
Niestety gra jest 2D - niektórzy pewnie powiedzą że to nie jest złe, ale co jak wam powiem że gra udaje 3D? Jest to tak zwany widok izotermiczny, który wywołuje właściwie same minusy - oszukuje nasz wzrok, często jest bardzo niedokładny, a po pewnym czasie jeszcze oczy bolą. Jest to tak duża wada, że nie byłem w stanie gry ukończyć. Pograłem i skończyłem, dlatego moja recenzja może być niepełna, ale wątpię że coś mi umknęło!
Samo miasto natomiast jest bardzo klimatyczne, można rzeczywiście odnieść wrażenie że jest to futurystyczne Tokio. Przykuwa wzrok swoimi kolorami, różnorodnością budynków oraz oprawą dźwiękową. Dodatkowo można mieć wrażenie że miasto żyje swoim życiem przez mieszkańców, którzy zdają się zajmować swoimi sprawami.
Dodatkowo misje też nie są jakieś złe - nie są najtrudniejsze, ale są przynajmniej dość zróżnicowane. Do tego cała masa broni i innych ciekawych gadżetów przyszłości.
Przeszkadzać nam jednak przez cały czas będzie sterowanie, które jest kiepskie nieinstynktowne. Potrafi nieźle wkurzyć momentami! Przyciski od klawiatury się już łamały - tak samo jak moje palce.
Podsumowując - gra nie jest taka zła, jak ją może na początku narysowałem, ale nie gra się w nią tak przyjemnie jak powinno. Tokyo 42 jest ciekawą produkcją, klimatyczną ale na pewno nie przyjemną. Grać można trochę od niechcenia lub od czasu do czasu. Nie nadaje się na dłuższą grę. Grze tej daję 53 punkty w skali od zera do stu. Słabiutko!
