Cześć, tu Adi. Dzisiaj porozmawiamy o fenomenie gier My talking... Zapraszam.
Dzisiaj biorę pod lupę gry z serii My talking...
Pou to mobilna gra wydana 5 sierpnia 2012 roku przez Paul Salameh'a. Tytuł jest mobilnym symulatorem opieki nad stworzeniem. Napisałem stworzeniem, ponieważ nie wiem co to za zwierzak. Przypomina trochę ziemniaczka, ale nim nie jest. Nazywajmy go po prostu Pou. Gra bardzo szybko stała się hitem. Sam pamiętam jak kilka lat temu, każdy miał tą gre na swoim urządzeniu. Dalej jest ona bardzo popularna, ale nigdy nie będzie tym czym była kilka lat temu.
Rok później wychodzi pierwsza gra z serii My talking... Jest to gra o podtytule Tom. Ta gra zapoczątkowała popularność gier z tym tytułem. Gra polega na opiece nad kotkiem. Zwierzątko inne, ale zasady te same. Karmimy, myjemy oraz bawimy się z naszym pupilem. W grze dostęne są także minigry. Moim zdaniem są one naprawdę dobre. Pogramy w Tomie od puzzli po wyścigi. Jest to naprawdę rozbudowany tytuł, ale nie posiada on niczego co wyróżnia go na tle np. Pou.
Po wyjściu tej gry zaczęło się... Gdzie się nie spojrzałeś pojawiały się gry o opiece nad zwierzątkiem. Od kolejnej części My talking Tom po Moji! Nawet studio odpowiedzialne za MtT wydało tą samą gre, ale z innym zwierzakiem. Mimo to gra rozchodziła się jak świeże bułeczki. Wszystko to dzięki jednej rzeczy... Mianowicie w gry na androida grają najczęściej dzieci lub osoby w młodym wieku. Dziecko chętniej pogra w kolorowego Toma niż w krwawego FPS'a. Młodzi natomisat w autobusie lub szkole zawsze mają przy sobie telefon, a w takich miejscach w większosci przypadków grają w proste gireki.
Z mojej strony to już wszystko. Mam nadzieje, że trochę dowiedzieliście się z tego artykułu. Do następnego razu. Cześć
nawet , nawet