Dragon Age: Inkwizycja - Opowieść o ratowaniu świata...

Teoretycznie Dragon Age: Inkwizycja jest grą, w którą można zagrać bez zapoznania się ze wcześniejszymi częściami tej znanej serii. Na początku będzie dość trudno, ale z biegiem czasu nowicjusze odnajdą się w tym świecie. Możliwe jest to, ponieważ twórcy gry przewidzieli taką sytuację i uniezależnili Inkwizycję od innych części.

Jeśli chodzi o fabułę, gra przedstawia dziwną anomalię pogodową, która pojawiła się nad miastem Thedas, w momencie, kiedy przeciwne strony odwiecznego konfliktu, magowie i templariusze - mieli się dogadać. Niestety, wszyscy zginęli. Wszyscy, z wyjątkiem postaci którą będziemy sterować. Następnie nasz zakon traci przywództwo, jest pogrążony w kłótniach, a z nieba, z zielonych kolumn wychodzi coraz więcej potworów, którym trzeba będzie stawić czoła.

Tutaj kończy się oryginalność BioWare i Electronic Arts, ponieważ w kolejnych etapach fabuły nasz protagonista zbiera drużynę złożoną z postaci o skrajnie różnych charakterach i rusza światu na ratunek. Jednak produkcja bardzo dobrze wprowadza gracza w przedstawiony świat. Przykładem może być jednoczenie ludności pod wspólnym sztandarem. Gra bardzo dobrze oddaje klimat akcji. Gdy dzieje się coś doniosłego, gracz o tym wie, można tutaj mieć uczucie, że na naszych barkach naprawdę wiele ciąży, podczas gdy inne gry nie potrafią tak biegle oddać klimatu. Przyczyną tego może być dobra konstrukcja świata i bohaterów.

Gra sama w sobie jest ponadczasowa, ponieważ w fabule przewijają się problemy nietolerancji czy konflikty religijne i moralne.

Opowieści pomagają rozbudowane wątki fabularne, społeczne i kulturowe, dialogi są tutaj długie, a czasem nawet niektóre postacie poboczne mają swoją historię. Co więcej, niektóre nasze wybory wpływają na losy takich bohaterów.



Niestety, na CIEKAWE rozwinięcie fabuły należy czekać dość długo, bo z początku jest ona trochę nudna. Gdy przejdziemy początkową część, otwiera nam się naprawdę otwarty świat z szerokim wachlarzem zadań do wyboru, trochę jak w Wiedźminie. Część z nich stanowi typowe i mało ciekawe zbieractwo, jednak są również te ciekawsze zadania.

Walka, która jest sporą częścią dostępnej nam zabawy opiera się na korzystaniu z umiejętności specjalnych klas, które można rozwijać w różne strony. Cała walka odbywa się w dwóch trybach, realnym lub taktycznym. Realny pozwala nam na sterowanie jednej z czterech postaci w czasie rzeczywistym i pokonywanie przeciwników, w trybie taktycznym możemy zatrzymać czas i wydawać polecenia bohaterom z naszej drużyny.

Co więcej, jest tu też tryb Multiplayer, ale pozwala on tylko na wspólne przemierzanie i zabijanie stworzeń żyjących w lochach. Według mnie bardzo monotonna walka.

Błędy oczywiście się zdarzają, ale jest ich raczej mało.

Dragon Age: Inkwizycja. Opowieść o ratowaniu barwnego i ciekawego, niosącego niespodzianki na każdym kroku świata. Gra posiadająca wiele pozytywnych stron, unikalna, zapewniająca rozgrywkę i zabawę na ponad 100 godzin.

Do zobaczenia w kolejnej recenzji!