A Way Out - recenzja gry.

A Way Out to gra wydana w marcu tego roku przez firmę Electronic Arts Inc. Można ją zaklasyfikować do gatunku gier przygodowych, ale w odróżnieniu do większości gier, została ona zaprojektowana dla dwojga graczy.  Gracze wcielają się w dwóch bohaterów:
a) Vincenta - ostrożny, przebiegły i stroniący od wszelkich ryzykownych sytuacji. Wszelkie problemy rozwiązuje głównie za pomocą swojego intelektu.
b) Leo - brutalny, dominujący i lekkomyślny kryminalista, który rozwiązuje wszystko problemy przy użyciu siły.

A Way Out pokazuje jak odmienne osobowości wspaniale się dopełniają oraz jak silna może powstać przyjaźń pomiędzy osobami dążącymi do tego samego celu.
W przypadku naszych bohaterów jest nim ucieczka z więzienia, aby dopaść osobę, która ich do niego wpakowała. 
Akcja rozpoczyna się właśnie w areszcie, gdzie od samego początku gracze muszą ze sobą ściśle współpracować. Nie ma tutaj podziału no gorszych i lepszych, a liczy się tylko krążąca myśl o wydostaniu się na wolność. Fabuła rozgrywa się również w innych lokacjach, które mamy okazje ujrzeć, po udanej ucieczce z placówki.
Zaskakująca jest jednak wieź jaka łączy obydwu bohaterów. Ich spotkanie nastąpiło w dość nieciekawym miejscu, ale z biegiem czasu budują oni dość silną relację, która jest oparta nie tylko na wspólnym celu, ale również na zaufaniu. 

Potencjalni gracze muszą się odnaleźć w wielu sytuacjach takich jak skradanie się do wyznaczone miejsca albo pościg samochodowy. Twórcy sprytnie połączyli poszczególne wątki, sprawiając, że całkowicie eliminują one powoli pojawiające się znużenie.
Producenci gry wyjątkowo spisali się jeżeli chodzi o optymalizacje A Way Out. Okazuje się, że mimo podzielonego ekranu, nie występują żadne opóźnienia lub też ściny, które mogą utrudniać rozgrywkę. Dodatkowo potencjalni gracze mogą złapać się na podziwianiu widoków, gdy sytuacja choć na chwilę się ustabilizuje, przykładowo podczas eksploracji terenu. Jak już wcześniej wspomniałem, gra wymaga przede wszystkim współpracy i jest to dość mocno zaakcentowane w grze. Istotne działania, które musi podjąć jeden z bohaterów, sprawiają, że ekran poświęcony jego postaci jest znacznie większy niż drugiego bohatera, który w tym czasie musi jedynie odwracać uwagę lub czekać na dalszy rozwój wydarzeń.
Wspominając o grafice warto również zwrócić uwagę na oprawę dźwiękową, która jest wręcz fenomenalna. Jest ona dość typowa dla tego typu gier akcji, a cechuje się głośnymi odgłosami jak pisk opon oraz dynamiczną zmianą pomiędzy spokojnymi, a dynamicznymi dźwiękami. 
A Way Out to świetna gra dla dwojga osób. Zacieśnia ona relacje pomiędzy graczami i uczy współpracy, która jest w tej grze naprawdę istotny elementem. Wymagające osoby mogą dopatrzyć się kilku niedociągnięć, ale nie są na tyle istotne, aby zniechęcić do dalszej gry. W mojej ocenie gra zasługuje na 8,5/10 i z chęcią do niej powracam, gdy mam okazję zagrać w nią z zupełnie nową osobą.

A czy Wy graliście kiedyś w gry, w których występuje podzielny ekran? Jak oceniacie tego typu gry?

Dajcie znać w komentarzach!